هر زمان که می بینم عطرهای مجموعه ام را سازماندهی می کنم تا برای شما ارزیابی کنم و در مورد آن بنویسم، متوجه می شوم که هنوز چقدر باید در مورد عطرسازی در بخش های کوچکی که فکر می کنیم قبلاً به طور کامل در مورد آنها صحبت کرده ایم بررسی شود.
به این ترتیب موضوع این مقاله شکل گرفت. همانطور که به سرعت از بین همه عطرهایم در بطری های بزرگی که در قفسه های مختلف نمایش داده شده بود چشم دوختم، فکر کردم که این بار باید واقعاً درخشان باشم تا از همه چیزهایی که قبلاً در اینجا صحبت کرده ایم یک موضوع جالب استخراج کنم.
در واقع، بیشتر عطرهای مجموعه من حتی در هیچ یک از متن هایم توسط من ذکر نشده است، خیلی کمتر با نظر من در مورد آنها توصیف یا اصلاح شده است. به دلیل بازاریابی که اغلب حتی متوجه نمی‌شوم، عطرهایی را انتخاب می‌کنم که بیشتر ما بیشتر در مورد آن صحبت می‌کنیم. به همین دلیل، قدیمی ترین، منحصر به فرد ترین، و در نتیجه ترجیح داده شده ترین آنها در پشت قفسه ها رها می شوند و به ندرت در اینجا ظاهر می شوند.
من اخیراً Eau des Merveilles را پیدا کردم، بطری که بیش از سه سال به یاد ندارم از آن استفاده کرده باشم. به سادگی فراموش شد و در جایی قرار گرفت که من به یاد نداشتم. رایحه ای فوق العاده از پوست پرتقال، با طعم نمکی و معدنی کهربا که واقعاً بسیار متعادل و تصفیه شده است! من به این نتیجه رسیدم که بین عرضه یک عطر و زمان پس از آن، زمانی که عطر شروع به ناپدید شدن می کند، دره ای وجود دارد که در آن افراد بدون تأثیر کمپین های برند یا نظرات افراد متعصب در مورد عطر، کاربران وفادار محصول می شوند. عطر
این روند پیوند مجدد با عطرهایی است که سال‌ها می‌شناختیم و دوستشان داشتیم که ما را در اینجا بیشتر به هم مرتبط می‌کند: اشتیاق به عطرها، چه جدید و چه کلاسیک. هر یک از آنها داستان منحصر به فردی برای هر یک از ما دارند که با هر اسپری جدید دوباره احیا می شوند و بازنویسی می شوند.
